FËMIJËVE DHE GRAVE, BURRAVE SHQIPTARË NË ISËUKAJ, SERBËT I FUSNIN PATATE TË NXEHTA N’FYT DERISA I DILTE SHPIRTI PËR SË GJALLI. ATA QË QËNDRONIN DHE BËNIN REZISTENCË MË SHUMË..I SHTININ NË NJË GROPË GËLQEREJE DHE I PËRVLONIN, KU BRITMAT E TYRE DËGJOHESHIN PËRTEJ MALEVE, PËRRETH FSHATRAVE 7-8 KILOMETRA LAG ..RRËFEJNË SOT ME LOT NË SY E PLOT TRISHTIM DËSHMITARËT E GJALLË TË MASAKRËS MAKABRE SERBE TË ISËUKAJ NË VJESHTËN E VITIT 1944, KU 98 KUFOMA ISHIN VIKTIMË E KETIJ GJENOCIDI SERBE. ISHTE KY NJË MATH-HASUEN SERBË I VËRTETË QË E PËRJETUAN FSHATARËT E KARADAKUT TË PRESHEVËS NË KOSOVËN LINDORE.
NË KARADAKUN E PRESHEVËS PËRKUJTOHET 67 VJETORI GJENOCDIT DHE SERBE NE FSHATIN ISËUKAJ TË MASAKRUAR 98 SHQIPTARE, BURRA, GRA E FËMIJË, RAPORTON AGJENCIA INFORMATIVE KOMBËTARE “PRESHEVA JONË”
Për masakrën mizore serbe në Isëukaj para të pranishmëve folën Hasim Nuhiu, historian, Demush Berisha, veteran i arsimit si dhe përfaqësues të OVL-së si dhe patriotë të karadakut të Preshevës që ishin familjarë të viktimave ose të shpëtuar nga kjo masakër makabre serbe para 67 vjetësh në Isëukaj. Nga të pranishmit u kërkua që territorin ku gjendet labidari i 98 të masakruarve shqiptarë të shndrrohet në Park Nacional, ku per cdo vit të tubohen e te perkujohen bijt dhe bijat tona të historisë sonë, githnje duke u thirrur dhe treguar per qellimet e tyre pse kishin rënë këtu…
Isëukaj, 22 dhjetor /AIK-Presheva Jonë
Në fshatin e Karadakut Isëvukaj është mbajtur këtyre dotëve tubimi përkujtimor me rastin e gjenocidit dhe masakrës serbe të vitin 1944, ku gjandermëria sllave afër 100 shiptarë, gra, burra e fëmijë kishte masakruar në menyre barbare. Në praninë e rreth 200 pjesëmarrësve javën që shkoi në përkujtim të këtij përvjetor trishtues ishin tubuar fshatarë, intelekualë, histrianë, moshatarë e familajrë, në mesin e tyre edhe ata të cilët ju kishin shpëtuart masakrës nga serebët para 67 vitesh. Të tubarit në Isëukaj, në këtë vit per tri ore bashkarisht shpalosen historine e dhimbshme dhe e vuajtjeve dhe krimeve që kishin përejtuar atëbote popullata e civile e këtyre viseve shqiptare, njofton agjencia informative kombëtare “Presheva Jonë”
SERBËT I LANË SOFRËN E SHTRUAR SHUMË FAMILJEVE SHQIPTARE, ATA I MORËN NGA BUKA, GRA, FËMIJË…PËR T’I PUSHKATUAR…
Ne vjeshtën e vitit 1944, plot sot e 67 vjet me parë, prigada e 16-të serbo-maqedonase kishte kryer masakren më makabre në Kosovën Lindore, mbi fshtarët e Karadakut te Preshevës, pikërisht ne fshatin Isëukaj (Isivuk). Ky ishte pervjetori i tetë me radhë që përkujtohen keto viktima, ku në mesin e tyre kishte shume fëmije, pleq e gra. Aty mblidhen për cod vitë në këtë kohë fshatarët dhe bashkëkombasë tjerë të ardhur nga gjitha anët e karadakut dhe Luginës së Preshevës per cdo vit ne këte kohe homazhe tek labidari te gritur per ndere te tyre, mbi mure e te cilit jane shënura emrat e 98 viktimve, deshmorëve shqipatre.
Të pranishmit duke i berë nderë këtyre viktimave, ata u cilësuan si heronj të rrezistencës dhe kombit të cilët ranë për liri. Ata njëzërit kanë dënuar këtë masakër duke e cilësuar si gjenocid dhe masakër më të madhe serbe mbi popullaten shqipatre ne troje të Luignës së Preshvës të banuara etnikisht me shqiptarë.
Në ektë tubim para masës e mori fjalën Hasim Nuhiu, historian. z. Nuhiu, po nga ky fshat ku edhe fmailajrët e tij ishin viktë e kësaj masakre theksoi se ketu jemi tuibuar për rrespektin ndaj të rënve në masakrën e fshatit legjendar Isëukaj. « Këta 98 shqiptarë emerat e të cilëve po i shifni këto janë më shëmë se martirë janë e sotmja dhe perspeetiva e kombit tone sot dhe nesër…“, kapohuar profesori Hasim Nuhiu.
Më pastaj flajën e mori edhe një veteran, përfaqësuesi i OVL-së e i cli th se „ është turp i madh sot për ne të dalim keshtu para martirëve tanë të cilët dihet se pse ranë heroikisht. Thash, turp sepse ata nuk na duan keshtu të përqarë e es të shkapërderdhur pikë e pesë, ne tre-katër shtete. Vllezrit tanë atje në gjysmën e Shqipërisë në Tiarne flasin ndryshe dhe kanë hallet e veta, ata në Kosovë e Maqedoni po ashtu flasin tjetër, per derte të veta, ndërsa ne këtu si territore të vetme në Gadishullin Ilirik ende nen amdinsitrimin serbe, kush nuk na e qan hallin, madje as ata të cilëve ja dhamë votën..Jemi bërë pikë e pesë, ne sjemi pak o vëllezër, jemi shumë, prandaj edhe amrtë tanë na kanë coptuar, na kanë vrarë, na kanë masakruar sikur këta vllezërit tanë këtu në Isëukaj. Keta u vranë, u malltretuan e u dhunuan ne shpi të vet, ne vatan të vet, n’tokat e stregjyshërve dhe të parëve te vet..vetëm e vetëm pse flitinin shqip, vetëm e vetëm pse bartin plisin e bardhë..E dimë ne dhe krejt bota se si i ishin maskaruar fshatarët nga serbët, ata i kanë pre me sharrë,, kanë hapur gropa të gëlqer dhe ashtu të gjallë i pervluar, pastaj i kane futur pate të nxehta valle n goje, në fyrë deri s ai ka dalur shpirti për së gjalli..…britmat e fëijeve , grave janë degjuar larg maleve, dy tri fshatra..ne Lezbali, Kurbali e Sefer..deri n Pecen.. Dhe per cudi sot liderët tanë në Luginën leje që hahen mish e luftojnë për karrigë, por ata janë bërë nem dhe nuk flasin e nuk i kërkojnë të drejtat tona dhe i vie marre ta thone të vëretë, ta kerkojnë të veten, mere me mend nuk guxojn me e lyp hisen e vee, herë njëri e herë tjetri shkon atje në Beograd e i lariten minstitrave serb..Ja sot pse nuk është ketu prezent anjë liderë, ku jnaë ata..po në udhëtime zyratre në Beligrad..nëpër hotle e resaturante..Po pse more keta serbët po jan të zot të cilët po i dalin zot jo vec tokes vet, pro edhe tokes së huaj, kurse ne tokes sone nuk po mun dt’i dalin zot..a s’është marre për ne a ?! Turp, turp, ?.. Na kan përzene prej Nshit e këndej, kah Vranja,,qe sot edhe prej Medvegje na kan mledhur ketu ne Preshevë e Bujanoc e nesër ashtu keshtu nuk i dihet as fati i këtyre vedbanimeve.,,dhe gjithe na e kane hanger megjen në tokat tona lufte pas lufte her me politke e herë me mashtirme se hpesh me raki e maskra, gjenocid e spatstrime etnike ja shenjat, deshmitë i kemi ketu te lapidari ku u masakrun pamëshirshëm rreth 100 shiparë
HAPSIRA KU GJENDET LAPIDARI I MASAKRËS NË ISËUKAJ TË BËHET PARK NACIONAL ..
Më pas të pranishmëve të masës ju është drejtuar z.Demush Berisha, veprimta i shquar, mësues dhe veteran i arsimit: Në këtë vend , historikisht e dini se në vitin 1944, ranë dëshrë, që ne mesin eketyre ku figruojne keta emra janë njere
z, luftetare qe ishin te inkuadruar ne levijen Kombetare shqiptare. Në mesin e tyre ishte edhe luftëtare të tillë, kombëtar te vëretë, liradashës të cilët moren pjese edhe ne luften e Kacanikut. Ketu eshte emblema, ajka e nacionalizmit te Karadakut, pastaj duke mos harruar herizmin e karadkaut në Sstubëll, atij në Sefer..një njmër i madh i këtare patriotve me zë ju kishin bërë krah i fortë edhe aksioneve dhe veprimtarive tjera kombëtare me vllezrit tanë në Kosovë. Pas Stubllës, vjijne Bucit, Sefert, Isëukajt, Caravajka, Lezabia, Kurbalia, Magjerja, Depca..që kanë luftuar dhe me shembul luftuan dhe flijuan jetën për këtë tokë, për këto trojet tona entike. Pra, pamavrësisht se sa sa jemi guximtar apo patriot ne kemi detyre kombëtar e njërzor që keto data t’i perkujtojme dhe rrespektojme deshmoret tanë qe ran per të sotmen tone..te dalim masovikisht per të nderuar bijt dhe bijt tona.
Ndërsa të pranishmëve ju drejtue edhe një i moshuar fshatrë i Karadakut i cili i kishte shp¨tuar kësaj amsakre. Sipas tij, « piskamat e ketyre viktimave ketu u ndiheshin prej Isevukaj e deri ne Depce, Sefer e Ilinece. Ata jepni shpir për së gjalli, me duar e sy lidhur perbalë kriminel¨ve serbë të cilët pak më alrg bënin gjamysh me daull e derdhej rakia.. Pandaj keta deshnore e meritojne ti nderojme me shume dhe kisha kërkuar nga utoritet tona lokale, ato cfaaë i kemi, sidomos nga diaspora shqiptere qe kete vend ta shndrrojme ne ne Park Nacional qe per cdo vit te mblidhemi e te pekrujojme bijt tane dhe historine tone githnje duke u thirrur per qellimet e tyre pse kishin rënë këtu… Serbia s‘ka besim, ka besë me ta s ka dialog ai e kam pasur merak veq zullumin dhe gjitha betajat, i ka fituar dhe i ka humbur me lufttra dhe maskra siq doshtoi në luftëne fundit me vllezërit tanë ne Kosove.
